Hoewel in de luchtvaarttechniek veel gebruik wordt gemaakt van lijmverbindingen, spreek ik nu uit ervaring, dat het een waardeloze verbinding kan zijn. Bij aanschaf van de bus was me al duidelijk, dat er iets niet helemaal klopte. Zo zag het er uit.

Bij nader onderzoek (wegslijpen wat verroest is) zag ik dat de nieuwe onderhoek, die een vorige eigenaar al eens had vervangen, gebruik was gemaakt van deze toch wat nieuwe verbindingstechniek. Zie hier het resultaat.

Om krom trekken van het plaatwerk tijdens het lassen te vermijden heb ik hier er voor gekozen om niet volledig af te lassen, maar te proplassen. In het bestaande plaatwerk heb ik een verzet aangebracht met de zogenaamde verzettang.

Vervolgens heb ik een strip van 8cm in de juiste vorm gebogen. Dit heb ik gedaan met behulp van…. m’n handen en een tafel. Lekker hightech. De 90° hoeken heb ik met behulp van een hamer en twee hoekijzers in de bankschroef gezet.

Daarna heb ik de bestaande naad tussen de achterhoek en het achterspatbord behandeld met roestomvormer (fertan) en naderhand schoongeslepen met een zogenaamde cleanschijf. Tevens heb ik het nieuwe stukje plaatwerk om de +/- 3cm, gehecht met het MIG lasapparaat.

Toen heb ik de lasnaad aan de buitenzijde met smeertin goed vol laten lopen en de binnenzijde netjes afgewerkt met lasnadenkit. Dit voorkomt vroegtijdige roestproblemen in de nieuwe las.

Vervolgens met de cleanschijf in de haakse slijper het teveel aan tin weggeslepen (LET OP, FIJNSTOF ZWARE METALEN, GEBRUIK EEN P3 STOFMASKER, OF BETER EEN VEIL EN NATSCHUREN)en hoppa, een strak resultaat!

Tot slot nog een dun laagje plamuur om het netjes af te werken (0.5mm oid).

Eind goed, al goed…

.